Leczenie

Leczenie

W okresie przedoperacyjnym pacjent powinien być poinformowany na temat zabiegu operacyjnego i w fazach usprawniania zwraca się uwagę na aktywne zaangażowanie pacjenta w program usprawniania po operacji. Dobra opieka przedoperacyjna i porozumienie pacjenta z zespołem leczącym gwarantują łagodne przejście przez proces leczenia pooperacyjnego.

Celem leczenia usprawniającego jest uzyskanie pełnej lub możliwie maksymalnej sprawności fizycznej i psychicznej, a w miarę możliwości przywrócenie jak największej ruchomości w stawach oraz siły i wytrzymałości mięśni. Kolejnymi celami są: korygowanie nieprawidłowych nawyków ruchowych i wad postawy ciała wynikających z trwania choroby zwyrodnieniowej.

Program leczenia powinien być wysoce zindywidualizowany, zbudowany na okres całego zaplanowanego leczenia, zarówno w warunkach oddziału dziennego, stacjonarnego, jak i w warunkach ambulatoryjnych. Pierwszy okres leczenia, poza częścią diagnostyczną, skupiony jest głównie na poprawieniu ogólnej wydolności chorego, działaniu przeciwbólowym i wspomaganiu wykonywania czynności codziennych i sposobu poruszania się. W okresie tym powinno się przekonać chorego o konieczności redukcji obciążania chorych stawów nośnych (stawów biodrowych, kolanowych, a także skokowych).

W zależności od objawów i rodzaju uszkodzeń, chirurg podejmuje różne decyzje terapeutyczne, np. częściowe uszkodzenie więzadła pobocznego przyśrodkowego - można leczyć zachowawczo przez unieruchomienie i odpowiednią rehabilitację. Jednak w przypadku całkowitego rozerwania więzadło poboczne należy naprawić chirurgicznie. Uszkodzenia kompleksu tylno-bocznego z zasady leczy się operacyjnie. Inne podejście obowiązuje przy uszkodzeniach więzadeł krzyżowych, gdzie możliwość pierwotnej naprawy występuje sporadycznie. Najczęstszym rozwiązaniem problemu niestabilności kolana wynikającej z uszkodzenia więzadeł krzyżowych - jest odtworzenie więzadła czyli jego rekonstrukcja.

Mechanizm urazu:

• Najczęściej spotykany przypadek to uderzenie w staw kolanowy od strony zewnętrznej (bocznej) przy lekko zgiętym i obciążonym kolanie lub w stopę od wewnątrz (od stopy przyśrodkowej).
• Uderzenie w staw od strony wewnętrznej(przyśrodkowej) lub w stronę od zewnątrz(od strony bocznej) przy obciążonym i lekko zgiętym; uszkodzeniu ulega więzadło poboczne strzałkowe (boczne). Bardziej ciężki uraz- naruszenie więzadła krzyżowego i przedniego i tylnego. Powstaje wtedy niestabilność boczna i przednio-tylna.
• Po nadmiernym wyproście(uderzenie w staw od przodu) lub zgięciu (upadek na zgięte kolano), kombinacja uszkodzeń więzadeł krzyżowych, pobocznych i tylnej części torebki stawowej.
• Częstym przypadkiem jest uraz skrętny bez kontaktu. Przy skręcie tułowia, zgiętym kolanie, gdy stopa jest ustalona do podłoża w przypadku mocnym wbiciu korków w trawę boiska, uszkodzeniu ulegają więzadła.