Ta strona używa cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies.
zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Zamknij X

Staw biodrowy

Start > Schorzenia > Staw biodrowy

Staw biodrowy

Objawy kliniczne

Choroba zwyrodnieniowa stawów jest przewlekłym schorzeniem o wieloczynnikowej etiologii, która jest następstwem zaburzenia równowagi pomiędzy procesami regeneracji i degradacji chrząstki stawowej i tkanki podchrzęstnej. Choroba zwyrodnieniowa może obejmować jeden staw lub kilka. W dużej mierze skorelowane jest to z procesem starzenia się. Powoduje utratę samodzielności, pogłębianie się niepełnosprawności u osób starszych. Jej następstwem są dolegliwości bólowe. Występuje u wszystkich ras na świecie, a statystycznie choroba zwyrodnieniowa bioder częściej dotyczy kobiet niż mężczyzn. Ogólna częstość zachorowań została ustalona na 2-3% populacji mieszkańców Ziemi.

Choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego jest zespołem zmian patologicznych powstających w następstwie różnych przyczyn, charakteryzujących się uszkodzeniem chrząstki stawowej i podchrzęstnej warstwy kostnej. Na granicy chrzęstno-kostnej często pojawiają się struktury kostne - osteofity. Cechami patomorfologicznymi są również ubytki chrząstki stawowej i tkanki kostnej ze współistnieniem cech mało aktywnego stanu zapalnego, który obejmuje całą torebkę stawową i okoliczne tkanki prowadzące do zbliznowacenia.

Przyczyna choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych może mieć dwojaki charakter. Zmiany statyczne wynikają z budowy i kształtu stawu. Dotyczą zarówno głowy kości udowej, szyjki, oraz panewki, natomiast dynamiczne obrazują się w więzadłach, mięśniach i torebce stawowej. W prawidłowo wykształconym stawie działające siły nie powodują szkodliwego działania na chrząstkę stawową i nie powodują jej destrukcji. Zaburzenie jakiegokolwiek z omawianych powyżej elementów może być pierwszą przyczyną zmian zwyrodnieniowych. Bardzo często przyczyny dynamiczne idą w parze z przyczynami statycznymi.
Choroba zwyrodnieniowa bioder w ostatnich latach stanowi niemałe wyzwanie dla lekarzy. Diagnostyka opiera się na dokładnym badaniu klinicznym i radiologicznym, w którym stwierdza się dominantę bólu. Bóle biodra są objawem zmian zwyrodnieniowych w stawie. Najczęściej występuje ból uda, pachwiny oraz stawu kolanowego, czasami ból w pośladku.

W najbardziej zaawansowanych przypadkach występują bóle spoczynkowe i nocne, często słabo reagujące na NLPZ (niesterydowe leki przeciwzapalne). W tej fazie choroby utrudnione jest chodzenie, chory używa jednej lub dwóch kul łokciowych, pogłębia się przykurcz zgięciowo-przywiedzeniowy. Dolegliwości i konieczność oszczędzania kończyny prowadzą do zaników mięśniowych obręczy biodrowej i uda.