Ta strona używa cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookies.
zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Zamknij X

Zerwanie Ścięgna Achillesa

Start > Schorzenia > Ścięgno Achillesa > Zapalenie ścięgna Achillesa

Zerwanie Ścięgna Achillesa

Zerwanie ścięgna Achillesa może nastąpić w wyniku urazu pośredniego i bezpośredniego. Mechanizm pośredni urazu powstaje podczas gwałtownego skurczu ścięgna, np. podczas skoku, nagłego startu do biegu, np.sprinterzy, spieszący się na tramwaj, przy pełnym obciążeniu ścięgna. Bezpośrednie urazy są spowodowane przez nagłe uderzenie w napięte ścięgno, np. kopnięcie.

Do urazowego urwania ścięgna dochodzi często w ścięgnach zmienionych chorobowo, /częste zapalenia ścięgna, częste przeciążenia ścięgna- sportowcy wyczynowi/.

Do zerwania ścięgna Achillesa dochodzi u mężczyzn w wieku 30-40 lat, często u osób uprawiających w przeszłości sport. Do uszkodzenia dochodzi ok. 6 cm powyżej guza piętowego- jest to najsłabiej ukrwione miejsce. Czasami może dojść do awulsyjnego (czyli z pociągania) oderwania przyczepu ścięgna z guza piętowego.
Z tego powodu przy urazach ścięgna Achillesa konieczne jest wykonanie rtg.

  • Objawy: nagły i silny ból okolicy ścięgna związany z urazem, któremu często towarzyszy słyszalny trzask, obrzęk okolicy ścięgna z krwawymi wylewami podskórnymi,
  • palpacyjnie wyczuwalna przerwa w przebiegu ścięgna,
  • osłabienie zgięcia podeszwowego stopy, rzadko całkowite zniesienie tego ruchu, niemożność stania na palcach,

Zerwanie ścięgna Achillesa może być częściowe lub całkowite. W przypadku zerwania całkowitego rozpoznanie jest bardzo łatwe. W przypadku częściowego zerwania ścięgna, objawy są podobne jak w przypadku przewlekłego zapalenia ścięgna. Podstawowym badaniem w przypadku urazu ścięgna Achillesa jest badanie USG, pozwalające jednoznacznie stwierdzić rodzaj i miejsce uszkodzenia oraz badanie rtg.

Leczenie

W przypadku całkowitego zerwania należy wykonać operacyjne zszycie ścięgna. Unieruchamiamy kończynę w gipsie udowym, w zgięciu w stawie kolanowym i podeszwowym zgięciu stopy na okres 2 tyg., następnie skracamy gips do kolana przez kolejne 2 tyg., po czym na okres 2 tyg. zmieniamy gips tak, aby stopa była w pozycji pośredniej. Całkowite unieruchomienie kończyny wynosi 6 tyg .W dalszym etapie rozpoczynamy stosujemy fizykoterapię.

W przypadku częściowego urwania ścięgna (potwierdzonego badaniem USG), w podeszwowym zgięciu stopy przez okres 6 tyg., wdrażamy fizykoterapię lub leczymy operacyjnie w zależności od wielkości uszkodzenia.

Schorzenia ścięgna Achillesa należą do częstych schorzeń u ludzi aktywnych fizycznie. Wymagają one szybkiego leczenia, gdyż nieleczone prowadzą do dysfunkcji stawu skokowego oraz osłabienia mięśnia brzuchatego łydki. U sportowców powodują wyraźne ograniczenie możliwości treningu i nieleczone mogą być przyczyną zakończenia wczesnej kariery sportowej.