Uszkodzenie łąkotek

Uszkodzenie łąkotek

Łąkotki są to chrzęstno-włókniste struktury, które z wyglądu przypominają przepołowioną pomarańczę. Na zagłębieniach, które tworzą dwie łąkotki występujące w kolanie opierają się kuliste powierzchnie stawowe kłykci kości udowej. Łąkotka przyśrodkowa przez swoją mniejszą ruchomość jest bardziej narażona na urazy przeciążeniowe ze strony twardych, chrzęstno-kostnych elementów stawu, w przeciwieństwie do łąkotki bocznej, która jako bardziej ruchoma poddaje się ruchom stawu. Są dwa rodzaje uszkodzeń łąkotek.

Pierwszy to silne urazy skrętne kolana. Urazy tego typu często występują w sporcie i bywają połączone z uszkodzeniami chrząstki stawowej kolana i więzadeł.

Drugie stanowią uszkodzenia o charakterze zwyrodnieniowym lub przeciążeniowym. W tym wypadku do uszkodzenia łąkotki dochodzi w wyniku sumowania się zmian degeneracyjnych, przeciążeń i mikrourazów w strukturze morfologicznej łąkotki. Wynika to z tego, że łąkotka może być uszkodzona również bez uprzedniego wyraźnego urazu skrętnego. Pomimo faktu, że przeciętnemu człowiekowi słowo łąkotka kojarzy się ze sportem, to z badań wynika, że najbardziej podatni na jej uszkodzenia są panie i panowie w średnim i podeszłym wieku.

W zasadzie uszkodzone łąkotki można leczyć tylko chirurgicznie. Obecnie wszystkie zabiegi na łąkotkach wykonuje się artroskopowo. Artroskopia to małoinwazyjna technika używająca kamerę wraz z układem optycznym oraz mikronarzędzi. Chirurg najczęściej przez dwa kilkumilimetrowe nacięcia dostaje się do wnętrza stawu. Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu wykonywanym przez anestezjologa.

Wykonując operację chirurg obserwuje obraz przekazywany z wnętrza stawu przez kamerę. Staw zostaje uprzednio wypełniony płynem fizjologicznym.
W porównaniu z wcześniejszą metodą, artroskopia, umiejętnie wykonana, daje dużo większe możliwości obserwacji struktur stawu kolanowego, a także pozwala również na wykonywanie zabiegów ze znacznie większą precyzją.

W przypadku uszkodzenia łąkotek możliwe są następujące czynności chirurgiczne:

• częściowe usunięcie uszkodzonej części łąkotki
• naprawa, czyli zeszycie uszkodzonej łąkotki przy użyciu wchłanianych szwów, zszywek, staplerów itd.
• przeszczep łąkotki
• proteza łąkotki

Decyzja o rodzaju zabiegu zostaje podjęta przez lekarza, po uprzedniej konsultacji z pacjentem.